Άνθρωποι απλοί, που είδαν ξαφνικά τον ήλιο να σβήνει από τον ουρανό τους περιγράφουν – όπως ακριβώς βίωσαν – τις μαύρες εκείνες μέρες, από τις 20 Ιουλίου 1974 που ξεκίνησε το απεχθές αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Το αίμα αθώων Ελληνοκύπριων και Ελλαδιτών, είναι νωπό στη μνήμη μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Οι ανηλεείς σφαγές γερόντων και παιδιών, οι βιασμοί των γυναικών από τους Τούρκους στρατιώτες, τα βασανιστήρια των ελληνοκύπριων αιχμαλώτων κατά τη διάρκεια της εισβολής, ο βομβαρδισμός της όμορφης πόλης της Αμμοχώστου και γενικά, η καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν γραφτεί στη σκέψη και τον νου μας με μελάνι ανεξίτηλο.

Οι αδελφοί Αμμοχωστιανοί που βίωσαν την προσφυγιά, αφήνοντας κάτω από τραγικές συνθήκες τον τόπο τους, με την προτροπή της συγγραφέως Μαρίας Ιωάννου – Φίλη, θέλουν να ενώσουν τις φωνές τους να ακουστούν ως τα πέρατα της Γης για να μάθουν οι νεότεροι την αλήθεια, όπως πραγματικά είναι και με ζωντανή την ελπίδα μέσα τους, ότι θα πατήσουν ξανά τα Άγια Χώματα της γλυκιάς τους Πατρίδας!